GOOD PEOPLE

Χρόνης Μουστάκας. Ένας "ιππότης" του πολιτισμού

Εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας και μερικές ακόμη ταυτότητες μιας πολυσχιδούς προσωπικότητας,... κάτι μεταξύ όλων. Το «μεταξύ» δίνει μια κίνηση, όπως λέει. Το ιστορικό μυθιστόρημά του "ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ" θα παρουσιασθεί στις 24.11.2022, Πέμπτη 7.30 μμ  στο κτίριο Σπίρερ, με τον ίδιο παρόντα. 

  Σωτήρης Παρασκευάς

17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2022

              


   The Story

Γεννήθηκε στο Βόλο με καταγωγή από την Πάρο και την Κύθνο.

"Είμαι παιδί του Αναύρου, το πατρικό μου ήταν δυο βήματα από τη θάλασσα. Πήγα στο 22ο ΔΣ Βόλου και στο Β΄ Γυμνάσιο - Λύκειο Αρρένων Βόλου. Τα παιδικά μου χρόνια μυρίζουν αλμύρα αλλά και νυχτολούλουδα με γιασεμιά που γέμιζαν τα πεζοδρόμια της όμορφης γειτονιάς. Παιχνίδια ατέλειωτα, κρυψώνες, ακτές, ένας λόφος, ένας χείμαρρος όριο με τις «συμμορίες» της «αποκεί» γειτονιάς κι ένας κηρυγμένος «πόλεμος» για τον έλεγχό του. Μπορώ να κάνω μεγάλη ανάλυση για ξιφομαχίες με ξύλινα σπαθιά, για σφεντόνες, για τόξα από ευλύγιστη λυγαριά και για σπασμένα κεφάλια από πετροπόλεμο. Έχω μάλιστα εξ αυτών ένα σπουδαίο σημάδι στο δεξιό μου κρόταφο με τρία ράμματα που μου προσδίδει γοητεία κι επίμονα παρέμεινε από τα δέκα μου χρόνια στη θέση του», λέει γελώντας.  

Σπούδασε παιδαγωγικά στην Ελλάδα στο Μαράσλειο των Αθηνών και στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και στην Ιταλία στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβα κι απέχτησε ευχέρεια στις γλώσσες  αφού μιλάει ιταλικά, γαλλικά και αγγλικά. Εργάστηκε στη δημόσια εκπαίδευση σε διάφορα σχολεία της Αθήνας και της Αττικής, του Βόλου και της Μαγνησίας, είτε ως εκπαιδευτικός είτε ως διευθυντής σχολικής μονάδας. Ήταν ένας δραστήριος δάσκαλος που υλοποιούσε προγράμματα κι εκπαιδευτικούς νεωτερισμούς κι απολάμβανε τη δουλειά με τα παιδιά. «Ήταν πάντα η πιο ευχάριστη ώρα της πολυάσχολης μέρας μου», μας λέει…  
 


 

Παράλληλα με την εργασία του ως εκπαιδευτικός ασχολήθηκε με έμφαση από τα νεανικά του χρόνια με τη λογοτεχνία και την ιστορία. Δίδαξε παιδική λογοτεχνία σε δημόσια ΙΕΚ και ιδιωτικές σχολές.Ο δρόμος έγινε πιο συγκεκριμένος όταν το 1993, πολύ νέος ακόμη, εκδόθηκε το παιδικό του μυθιστόρημα «Ονειροβασίες στη βουνοκορφή των μύθων» εμπνευσμένο από την ελληνική μυθολογία και τα κλασικά παραμύθια (εκδ. Γραφή).  Ήταν η αφορμή για να τον καλέσει ο αείμνηστος Δημοσθένης Πετρούτσος στη συντακτική ομάδα του περιοδικού λόγου – τέχνης – ιστορίας «Έλευσις» όπου για δύο χρόνια απέκτησε εμπειρία στα λογοτεχνικά και ιστορικά κείμενα που η ομάδα επεξεργαζόταν. Η γνωριμία και η συνεργασία  με τον σπουδαίο και πολυβραβευμένο  λογοτέχνη του τόπου μας Ηλία Λεφούση που ήταν επίσης στη συντακτική ομάδα τον στιγμάτισε…

Η εμπειρία από την παραγωγή ενός περιοδικού τον βοήθησε δύο χρόνια μετά να τολμήσει το δικό του εγχείρημα. Το 1995 με τη συνεργασία της Ζώγιας Γραμματικοπούλου δημιουργού της αλυσίδας «Τσαγερία Ζώγια, βιβλίο, τσάι και συμπάθεια» στη Θεσσαλονίκη και τον Βόλο, χώρων με έντονη δράση στον πολιτισμό, εκδίδει το περιοδικό πολιτισμού ΠΡΟΦΙΛ. Επρόκειτο για μια έκδοση πρωτοποριακή που έφερε στην πόλη μας την ιδέα του free press περιοδικού με θέματα πολιτισμού. Η ιδέα κυριαρχούσε την ίδια εποχή στη Δυτική Ευρώπη… Το περιοδικό έμεινε στην κυκλοφορία για 12 ολόκληρα χρόνια, πέτυχε σπουδαίες συνεργασίες και τερμάτισε την κυκλοφορία του το 2007.  

Η εμπειρία του στο χώρο του πολιτισμού, στο μεταξύ, του άνοιξαν την πόρτα της επαγγελματικής δημοσιογραφίας. Από το 2000 και έως το 2013 συνεργάστηκε διαδοχικά με τις δύο ιστορικές εφημερίδες του νομού από θέση ευθύνης ως διευθυντής σύνταξης των ένθετων περιοδικών και των ειδικών τους εκδόσεων. Το 2010 ήταν επιμελητής  στο εξαιρετικό ιστορικό βιβλίο της Αγγελικής Μέρου «Βρετανοί πολεμικοί ανταποκριτές στη Θεσσαλία (1875-1883) - Η δολοφονία του Καρόλου Ογλ» (εκδ. Ταχυδρόμος).     
 


                                                                                     

Παράλληλα συνεργάστηκε με ραδιόφωνα και τηλεοπτικούς σταθμούς όπου επιμελούταν και παρουσίαζε  εκπομπές πολιτισμού, ενώ έγραψε σενάρια ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών διαφημίσεων. Η τηλεοπτική του εκπομπή «Ex Libris, διά τεχνών και γραμμάτων»  (Δημοτική Τηλεόραση Βόλου κι ακολούθως Astra tv 1998-2006) φιλοξένησε επί σειρά ετών σημαντικά ονόματα των γραμμάτων και του πολιτισμού, τόσο της παλαιότερης γενιάς όπως πχ  Ν. Χριστιανόπουλος, Α. Ζέη, Χ. Γιανναράς κλπ όσο και της νεώτερης πχ  Ε. Φακίνου, Χ. Χωμενίδης, Π. Τατσόπουλος, Λ.  Διβάνη  κ.ά.   Το προσωπικό του αρχείο μετρά περισσότερες από 400 συνεντεύξεις προσωπικοτήτων πανελλήνιας  και διεθνούς αναγνώρισης, που πραγματοποιήθηκαν σε όλα τα παραπάνω μέσα. «Είχα την τύχη να διδαχθώ σχεδόν τα πάντα από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους του πνεύματος, της τέχνης και της επιστήμης με τους οποίους συναντήθηκα όλα αυτά τα χρόνια», λέει…

Ειδικά για ανθρώπους του τόπου μας από τους οποίους πολλά διδάχθηκε και τον επηρέασαν ποικιλοτρόπως μνημονεύει πάντα τον σπουδαίο συγγραφέα και κορυφαίο μελετητή και μεταφραστή του Χέρμαν Μέλβιλ, Θανάση Χριστοδούλου. «Είναι ένα λαμπρό μυαλό, ένας ξεχωριστός άνθρωπος… Οποιαδήποτε στιγμή μαζί του ήταν ένα μεγάλο σχολείο. Υπήρξα τυχερός που μου άνοιξε την πόρτα του σε συναντήσεις όπου ειπώθηκαν πράγματα που ποτέ δεν ξέχασα…»

Σημαντική ήταν επίσης η γνωριμία του με τον εξαίρετο καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και συγγραφέα  Βασίλη Αναγνωστόπουλο. «Με τον κ Αναγνωστόπουλο  συνεργάστηκα στις δράσεις  του Εργαστηρίου Λόγου και Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας υπό τη διεύθυνσή του. Η συγκρότησή του, οι γνώσεις του και ο μειλίχιος χαρακτήρας του με επηρέασαν πολύ…»  

Η ενασχόλησή του με τον πολιτισμό αναγνωρίστηκε και με την εκλογή του στο ΔΣ του Καλλιτεχνικού Οργανισμού του Δήμου Βόλου. Στα πλαίσια των καθηκόντων του συνεργάστηκε  με το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου και κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε βιβλία που συνόδευαν τις παραστάσεις του αλλά και με το στέκι νεότητας  Δίαυλος.  
 




Πριν μια δεκαετία αποφάσισε μια μεγάλη αλλαγή ζωής . Οικογενειακώς μετοίκησε στο Βέλγιο και την πόλη των Βρυξελλών. Από τις Βρυξέλλες αυτά τα χρόνια  έδινε ανταποκρίσεις ως ανεξάρτητος δημοσιογράφος. Στον ελεύθερο χρόνο του ασχολήθηκε με το θέατρο ως μέλος της θεατρικής σκηνής του Λυκείου Ελληνίδων παραρτήματος Βρυξελλών. Ωστόσο αυτοαποκαλείται  «ανακλητός μέτοικος»  στις Βρυξέλλες γιατί θεωρεί ότι ποτέ δεν εγκαταστάθηκε μόνιμα αφού πάντα έδρα του είναι το σπίτι στη θάλασσα έξω από τον Βόλο. Προτιμάει την έκφραση «Ζω μεταξύ Βρυξελλών και Βόλου… Το “μεταξύ” δίνει μια κίνηση», όπως λέει…

Επαναλαμβάνει συχνά ότι ο  Φράγκος πρόγονός του, από παλιά οικογένεια καθολικών εγκατεστημένων στην Πάρο, φαίνεται να του έχει αφήσει βιολογικές παρακαταθήκες κι ανοιχτά ζητήματα όπως  η αγάπη του στη μεσαιωνική ιστορία.                                                                                

Απόρροια  αυτής της αγάπης σε συνδυασμό με τη ζωή στο Βέλγιο και  τις σκέψεις της ασταθούς εποχής μας ήταν το ογκώδες ιστορικό μυθιστόρημα "ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ" που ήταν μια έκπληξη για τα εκδοτικά κι έχει αποκομίσει σπουδαίες κριτικές. Γράφτηκε στις Βρυξέλλες και ήταν αποτέλεσμα τριετούς έρευνας σε διεθνείς ιστορικές πηγές. Για το βιβλίο ο ίδιος λέει:  «Θέλησα μόνο να μιλήσω για το παρόν και το μέλλον του κόσμου μας κι επέλεξα να το κάνω μέσα από μια μεσαιωνική ιστορία …»

Ο Χρόνης Μουστάκας είναι παντρεμένος με την νομικό & life coach Μαρία Καραγιάννη κι έχει τρία παιδιά… Την Έλλη, αρχιτέκτονα μηχανικό που παντρεύτηκε πρόσφατα με τον νομικό και ηθοποιό Αντώνη Μιχαλόπουλο, ζούνε και εργάζονται στην Ελβετία, τον Απόστολο, τελειόφοιτο του Τμήματος Φυσικής Αγωγής του πανεπιστημίου ULB Βρυξελλών και ήδη διαιτητή εθνικών κατηγοριών μπάσκετ του Βελγίου και τον Γιώργη, φοιτητή νομικής του Πανεπιστημίου ULB των Βρυξελλών.  

 

Στις 24 Νοεμβρίου, Πέμπτη 7.30 μμ  στο κτίριο Σπίρερ και στον χώρο της Κεντρικής Δημοτικής Βιβλιοθήκης Βόλου θα παρουσιαστεί με τον ίδιο παρόντα, το ιστορικό του μυθιστόρημα "Οι Ιππότες του Ουρανού" που κυκλοφορεί πανελλήνια από τις εκδόσεις Anubis.  

Διαβάστε τις πρώτες σελίδες εδώ

 

 

 

   The Interview


Αυτοπροσδιορίζεσαι ως  «ανακλητός μέτοικος» … Τι θέλεις να δηλώσεις με αυτό;
Νιώθω ότι συνυπάρχουν κι αντιπαλεύουν πάντα μέσα μου άφθαρτοι τόσο οι λόγοι που με έκαναν να φύγω όσο και οι λόγοι που με κάνουν διαρκώς να επιστρέφω. Οι παλιοί έμπειροι μετανάστες περιέγραφαν τα περίφημα στάδια της προσαρμογής στο εξωτερικό… Ο πρώτος χρόνος όπου πολλοί το βάζουν στα πόδια αδυνατώντας να προσαρμοστούν, ο τρίτος χρόνος όπου έχεις πια προσαρμοστεί, ο έβδομος χρόνος όπου περνάς στο στάδιο να νιώθεις οικεία με καθετί γύρω σου στην ξένη χώρα, ο δέκατος χρόνος που αρχίζεις και γίνεσαι ντόπιος και σαν ξένος σε ξένη χώρα να αισθάνεσαι στην Ελλάδα. Μετά από δέκα χρόνια μπορώ να σας πω ότι τίποτα δεν ίσχυσε για την περίπτωσή μου. Αισθάνθηκα άνετα και οικεία στο εξωτερικό από τον πρώτο χρόνο. Ταυτόχρονα ποτέ δε δέχθηκα το μόνιμο της μετοίκησης. Κατ΄αυτή την έννοια έζησα μετέωρος σαν ταξιδιώτης σε αερόστατο… Και παραμένω. Έτσι δημιούργησα τον όρο «ανακλητός μέτοικος» που προσδιορίζει απόλυτα την κατάστασή μου… 

 

Είχες ένα ευρύτατο πεδίο δράσης στην πόλη μας -κι όχι μόνο - για πολλά χρόνια… Γιατί έφυγες;
Καταρχάς δεν έφυγα … Όπως βλέπετε είμαι εδώ… Επέλεξα να ζω «μεταξύ» Βρυξελλών και Βόλου. Το έπραξα οδηγούμενος από ένα βαθύ ένστικτο το οποίο ακόμη και μετά από χρόνια δεν μπορώ να το προσδιορίσω με ακρίβεια. Ας πούμε ότι μια μέρα στην ακτή που καθόμουν διέκρινα στο βάθος κάτι σαν βουνό …Πολλοί γύρω μου το έβλεπαν πράγματι ως βουνό σταθερό κι ακίνδυνο. Αλλά άλλοι γρήγορα διαπίστωσαν ότι επρόκειτο για γιγάντιο κύμα που πλησίαζε. Ήμουν από εκείνους που συνειδητοποίησαν και το μέγεθος και την ταχύτητα του κύματος που ερχόταν κατά πάνω μας θέτοντας σε κίνδυνο όλες τις ανθρώπινες αξίες  …  Κάτω από τέτοιες συνθήκες η διαφυγή του καθενός έχει να κάνει με τις προσφερόμενες λύσεις που είναι σε θέση να αξιοποιήσει. Θα πρέπει να δει κατάματα την κατάσταση, να μετρήσει τις δυνάμεις του, να συνομιλήσει με τον εαυτό του, να κοιτάξει προς τον ουρανό και να αποφασίσει τι θα κάνει… Όμως αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Δεν έχουν καμιά σημασία πια. Η πατρίδα άντεξε. Είμαι ένας αισιόδοξος άνθρωπος και κοιτάζω πάντα μπροστά. Ο τόπος μας έχει μεγάλες δυνατότητες οι οποίες είναι θέμα χρόνου πια να μας ωθήσουν στη θέση που μας αξίζει… Αρκεί κι εμείς να πιστέψουμε…

 

Έχεις μεγάλη εμπειρία από τον χώρο των ΜΜΕ… Έχεις διευθύνει περιοδικά, συνεργαστεί με εφημερίδες, έχις κάνει ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές … Ποια είναι η άποψή σου για τη σημερινή τους κατάσταση;
Η ηλεκτρονική πληροφόρηση τα υποκαθιστά σε μεγάλο βαθμό … Φαίνεται ότι κάποια θα είναι σύντομα παρελθόν ειδικά αν δεν προσαρμοστούν στη νέα εποχή.  Αυτό γεννά υπαρξιακή αγωνία και οικονομικά προβλήματα από τα οποία συχνά όσοι έχουν το τιμόνι τους για να ξεφύγουν καταφεύγουν σε σπασμωδικές επιλογές και στις συνταγές της trash tv  και του κίτρινου τύπου. Πού ακούστηκε για παράδειγμα τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων μιας ώρας,  ρεπορτάζ με δραματική μουσική, παράθυρα επί παραθύρων και έμφαση σε θέματα δυστυχίας κι εγκληματικότητας. Πού ακούστηκε εφημερίδα με πρώτο θέμα ένα κτήνος που κακοποιεί τα παιδιά του. Είναι ένας κατήφορος που δεν έχει τέλος που δεν είδα σε δελτία του Βελγίου ή της Γαλλίας ή της Ελβετίας. Οι άνθρωποι που έχουν τα ηνία των ΜΜΕ πρέπει να ξαναπιστέψουν στην ποιότητα, στα προσόντα, στο μεράκι και στην καλοσύνη των Ελλήνων και να δουλέψουν επενδύοντας ως φάροι που θα προβάλλουν το δρόμο προς το καλό και τη δημιουργία.

 

Εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας κι αρκετές ακόμη δραστηριότητες … Τι τελικά σε προσδιορίζει;
Τίποτα και όλα… Προσπάθησα να τα καταφέρω σε επαγγελματικούς χώρους και λειτουργήματα υψηλής ειδικής αξίας. Προσπάθησα … αυτό μόνο μπορώ να πω. Υπηρέτησα ως εκπαιδευτικός κι αγάπησα το χρόνο που πέρασα με τα παιδιά… Χρίστηκα δημοσιογράφος μέσα από τη μακρά ενασχόλησή μου με όλα τα είδη των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Δε θα κρίνω εγώ αν τα κατάφερα και αν εις αεί μπορεί κάποιο εξ αυτών να με χαρακτηρίζει περισσότερο ή λιγότερο. Ειδικά για το αν χαρακτηρίζομαι ως συγγραφέας θα σας πω ότι δεν το πιστεύω καθόλου … Σε καμιά περίπτωση δε θα απέδιδα την ιδιότητα αυτή σε μένα. Όχι ακόμη τουλάχιστον…  Το παραγόμενο έργο, η επίδρασή του, η αντοχή του στο χρόνο, οι αναγνώστες, η κριτική είναι που θα κρίνουν  αν μου αρμόζει. Το να είναι κάποιος συγγραφέας είναι κάτι πολύ μεγάλο και καθόλου εύκολο.  Πολλοί γράφουν σήμερα … Κάποιοι έχουν πραγματικό  ταλέντο… Άλλοι όμως γράφουν από χόμπι, από μεράκι ακόμη και από φιλαρέσκεια ή ψυχοθεραπεία. Δεν μπορεί να μπαίνουν όλοι στην ίδια ζυγαριά. Προσωπικά δε θα έμπαινα ποτέ σε αυτό το παιχνίδι που παίρνει διατάσεις στην εποχή μας μέσα από τα ΜΚΔ…

 

Κι εσύ πώς απέφυγες αυτή τη σκόπελο; Πώς γνώριζες ότι αυτό που έγραψες ήταν ένα έργο με αξία που θα έβρισκε εκδότη; Ίσως η ερώτηση θα μπορούσε να είναι διαφορετική και πολύ ενδιαφέρουσα για όσους επιθυμούν να γράψουν… Τι τους συμβουλεύεις;
Καταρχάς δεν γνώριζα αν έγραψα κάτι με αξία. Κι επί πλέον δεν έκανα και πολλά για να διευκολύνω έναν εκδότη να το αναλάβει. Το αντίθετο…  Αφού έμεινα μακριά από σύγχρονα θέματα κι επιπλέον πρόκειται για ένα βιβλίο 550 σελίδων, δυο παράγοντες που μεγάλωναν  το ρίσκο του υποψήφιου εκδότη. Όμως οι  λόγοι που με οδήγησαν στη συγγραφή αυτού του βιβλίου κρύβονται πολύ βαθιά μέσα μου ίσως κάποιες φορές κι έξω από μένα και ήταν θυελλώδεις και ασταμάτητοι … Αυτό σημαίνει ότι θα έγραφα αυτό το μυθιστόρημα ακόμη κι αν έμενε στα αζήτητα και το διάβαζα δίπλα στο τζάκι σε συγγενείς και φίλους. Υποθέτω όμως ότι αυτό δεν αρκεί ως απάντηση στους αναγνώστες σας. Οπότε θα σας αποκαλύψω και τα βήματά μου μετά την ολοκλήρωση της έρευνας και της συγγραφής που πήρε περισσότερο από τρία χρόνια…

Πρώτα έκανα τη συμφωνία με τον εαυτό μου ότι αν δεν βρω εκδότη που θα αναλάβει το έργο να το πετάξω στην κάλαθο των αχρήστων κρατώντας το στη μνήμη μου ως μια ευχάριστη εμπειρία. Για μένα το να βρεθεί εκδότης που αναλαμβάνει με δικά του έξοδα ένα έργο είναι ένα μίνιμουμ πρόκρισης της αξίας του… Έπειτα υποτάσσοντας το εγώ μου έστειλα το έργο μου σε τρεις ανθρώπους που σέβομαι για να μου πούνε την κριτική τους άποψη … Η γνώμη τους θα ήταν καταλύτης για το αν θα υπήρχε συνέχεια. Αυτοί ήταν ο ακαδημαϊκός καθηγητής και καταξιωμένος συγγραφέας Νίκος Κυριαζής, ο φιλόλογος, ποιητής, εκδότης και κορυφαίος μεταφραστής ισπανικής λογοτεχνίας Βασίλης Λαλιώτης και ο οικονομολόγος, χρηματιστής κι ενεργός αναγνώστης Σπύρος Μπαρμπάτσαλος. Η θετική κριτική και των τριών με οδήγησε στο επόμενο προσεκτικό βήμα. Επέλεξα πέντε μόνο εκδοτικούς των Αθηνών και τους απέστειλα το έργο … Τρεις εξ αυτών απάντησαν θετικά ότι αναλαμβάνουν πλήρως το έργο … Επέλεξα φυσικά έναν και το βιβλίο κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό σε όλη την Ελλάδα.

Δε θεωρώ τον εαυτό μου κατάλληλο να δίνει συμβουλές. Σας αναφέρω τη μέθοδό μου κι ελπίζω να φανεί χρήσιμη σε κάποιους…

 

Τι σημαίνει για εσένα η συγγραφή;   
Είναι πάθος, είναι ασίγαστη αγάπη, είναι ορμέμφυτο που ενεργοποιείται από πολλές αιτίες και για πολλούς λόγους. Είναι μια μεγάλη αφορμή για να θέσεις τον εαυτό σου μπρος σε μεγάλα υπαρξιακά ζητήματα. Έχεις τη δυνατότητα να καλυφθείς με διάφορα προσωπεία κι ως αρχαίος τραγωδός να τα αντιμετωπίσεις παρουσία κοινού. Σε αυτή τη διαδικασία το «εγώ» σου πρέπει να υποτάσσεται στην τέχνη, διότι η τέχνη τείνει στο τέλειο. Η τελειότητα είναι αποκλειστικά Θείο χαρακτηριστικό. Η τέχνη που επιχειρείς να υπηρετήσεις τείνει στο τέλειο, ενώ ο ίδιος δεν είσαι τέλειος. Συνεπώς θα κριθείς για το κατά πόσο κατάφερες να αποδώσεις το ρόλο, πόσο προσπάθησες, πόσο ειλικρινής υπήρξες.  Ή κατά πόσο ήσουν μια καρικατούρα που εξυπηρετούσε κυρίως την αυταρέσκειά σου. Οφείλεις να είσαι ειλικρινής, να αποβάλλεις τον εγωισμό σου και να στραφείς στις αξίες που προήγαγαν και προάγουν τον άνθρωπο. Πάνω από όλα οφείλεις να προσπαθείς να είσαι συνεπής με το «Λόγο» και ακριβής με το λόγο … 

 

Σε αυτό το ιστορικό σου μυθιστόρημα "Οι Ιππότες του Ουρανού" έμεινες μακριά από τα σύγχρονα θέματα της ελληνικής λογοτεχνίας … Γιατί επίλεξες μια μεσαιωνική ιστορία;
Η μεγάλη μου αγάπη ήταν από τα μαθητικά μου ακόμη χρόνια η μεσαιωνική περίοδος και η βυζαντινή ιστορία. Όμως αυτό είναι μόνο ένας από τους παράγοντες της επιλογής μου. Οι αλλαγές που συντελούνται ραγδαία γύρω μας είναι δραματικές και ίσως δεν είναι μια απλή συγκυρία… Ίσως είναι τα πρώιμα σημάδια ενός κύκλου που ολοκληρώνεται και είχε ξεκινήσει στον ώριμο Μεσαίωνα περί το 1000 μΧ. Ο μεσαίωνας αντέγραψε με ακρίβεια την εποχή μας, ως ζωντανή προφητεία κι εμείς τελευταία κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την επιβεβαιώσουμε. Μαγεύτηκα από τον μεσαίωνα γιατί ήθελα να μιλήσω για το παρόν και το μέλλον του κόσμου μας.

 

Έχει ήδη γραφτεί για το έργο σου ότι επιχειρείς με επιτυχία να επαναφέρεις τους όρους του μεγάλου μυθιστορήματος …
Ευχαριστώ πολύ όσους διακρίνουν κάτι τέτοιο … Δε θα το κρίνω όμως εγώ αυτό. Μπορώ μόνο να πω ότι προσπάθησα να κρατήσω με ακρίβεια τον κανόνα του μυθιστορήματος κι επέλεξα να ασχοληθώ με ένα μεγάλο θέμα που απαιτούσε πολλή κι αφιερωμένη έρευνα. Σημαίνει επίσης ότι το μυθιστόρημά μου ζητούσε επίμονα πολλούς ήρωες, μεγάλες και μικρές εικόνες με ακρίβεια δοσμένες, πολλές πληροφορίες πραγματολογικές και ιστορικές και μεγάλη χρονική περίοδο αναφοράς. Για να το πετύχω χρειάστηκε να ενδυθώ το ράσο ενός μοναχού, την πολεμική στολή ενός πολεμιστή, και την πανοπλία ενός βυζαντινού δρουγγάριου και να μιλήσω με τη φωνή τους περιγράφοντας από μέσα τα τέσσερα χρόνια της μεγάλης αποστολής με στόχο την εκπλήρωση του χρέους τους.

 

΄Εχεις δώσει την ιστορία σου με τη μορφή ενός χρονικού που κρατάει για λογαριασμό του άρχοντά του ένας νεαρός μοναχός, ο Αμβρόσιος … Πώς γεννήθηκε αυτή η ιδέα;
Οι μόνοι εγγράμματοι εκείνη την εποχή ήταν οι άρχοντες και οι κληρικοί. Οι χρονικογράφοι που κατέγραψαν τα γεγονότα της Α’ Σταυροφορίας ήταν μοναχοί. Είναι διάσημοι για το έργο τους ο Robert the Monk που ήταν παρών στη σύνοδο του Κλερμόν, ο Raymond d'Aguillers και ο Foucher de Chartres που συμμετείχαν στην Α’ Σταυροφορία  και πολέμησαν επίσης αλλά και ο  Guillaume de Tyr που έγραψε αρκετά αργότερα κατορθώνοντας να γράψει την ιστορία των τριών πρώτων σταυροφοριών. Ο Αμβρόσιος ακολουθεί τις ίδιες αρχές με εκείνους …  Για να πετύχω την προσομοίωση ρεαλιστικά  χρειάστηκε να μελετήσω στη γαλλική τα κείμενα όσων σας ανέφερα, αλλά και άλλων και να αναπαραγάγω την τεχνική τους που τη χαρακτηρίζει η  «μικρή ματιά», η πρωτογενής άμεση  πληροφόρηση, η πρωτοπρόσωπη αφήγηση, η απεύθυνση  στον αναγνώστη και μερικά ακόμη τεχνάσματα που θα αφήσω τον αναγνώστη να τα ανακαλύψει.

 

Γιατί επίλεξες την Α΄ Σταυροφορία;
Γιατί είναι μια από τις κορυφαίες αφορμές για να αναρωτηθεί κανείς για τα κίνητρα μιας μεγάλης μετακίνησης δεκάδων διαφορετικών εθνών από την άλλη άκρη της Ευρώπης … Γιατί αναζητώ απαντήσεις για την έξοδο προς το άγνωστο και προς το βασίλειο των ουρανών ανθρώπων που δεν είχαν φύγει μακρύτερα από τα εκτάρια του άρχοντά τους. Γιατί ο ρόλος του Βυζαντίου κάνει το εγχείρημα και δική μας υπόθεση. Γιατί όλο αυτό έχει πολλές αναγνώσεις πίσω από τα ιστορικά γεγονότα που κατέγραψα με ακρίβεια που ίσως κάποιοι αναγνώστες θελήσουν να προσδιορίσουν. Γιατί ως μυθιστόρημα δεν μπορεί να μην έχει και στοιχεία αλληγορίας. Γιατί ακόμη αναζητώ την εξήγηση στην κορωνίδα των ερωτημάτων… Τι ήταν εκείνο που κατάφερε να ωθήσει χιλιάδες σε αυτό το μεγάλο τετραετές οδοιπορικό από το οποίο επέζησε στο τέλος ο ένας στους δέκα;  Η πίστη; Ο τυχοδιωκτισμός; Ο ηρωισμός; Η προσδοκία; Η απελπισία; Το καθήκον; Ένα σχέδιο καλά προετοιμασμένο από τις συνθήκες της εποχής και τους ανθρώπους που όριζαν τις τύχες των λαών; Ή μήπως ένα θαύμα;
 

Γράφεις αυτή την εποχή;
Πάντα γράφω…
 

Θα μας πείς τι;
Ένα ακόμη μεγάλο ιστορικό μυθιστόρημα … Το μόνο που μπορώ να σας αποκαλύψω είναι ότι το Βυζάντιο θα έχει και πάλι ρόλο…
 

Ευχαριστώ πολύ… Σου ευχόμαστε καλή επιτυχία σε όλους σου τους στόχους…
Ευχαριστώ πολύ κι εγώ… Ευγνώμων για την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτησή μας…   



Με την σύζυγό του Μαρία Καραγιάννη


Με την κόρη του Έλλη


Με την οικογένειά του


Άλλες εποχές!

 

 

Αποτελέσματα στην ίδια κατηγορία >

              

Δείτε ακόμη